Bye bye..

วันสอบเสร็จ..

เดินถ่ายรูปเล่นๆ..



อากาศดี แดดเปรี้ยง..

คิดถึงมหาลัย คิดถึงชีวิตวัยเรียนจัง..

อยู่ดีๆก็ขุดรูปที่ถ่ายหลายเดือนที่แล้ว ตอนสอบเสร็จออกมา

วันนั้นจำได้ว่าใจแป้วๆเล็กน้อย ก็วันสอบวันสุดท้ายนี่ จะไม่ได้ใส่ชุดนศ.แล้ว ถึงใส่ก็ไม่ใช่ในฐานะนักศึกษา คิดถึงชีวิตวัยเรียนจัง ตอนนี้เข้าใจมากๆที่ว่า พอเรียนจบแล้วอยากจะกลับไปเรียนใหม่ เป็นยังไง

ก็เพราะตอนนั้นไม่ต้องคิด ไม่มีอะไรให้คิด ให้ซีเรียสเลย


ชีวิตวันนึงเครียดที่สุดก็ตอนรถติด ไปเรียนสาย แค่นั้น(ซึ่งนานๆทีสำหรับเรา)

เมื่อวานไปถ่ายรูปชุดครุยที่รังสิตมา

รูปล้างเสร็จแล้ว แต่ที่ใส่แผ่นซีดีสีอมแดงมากก เลยต้องปรับก่อนเอาลง

รังสิต.. จำทางแทบไม่ได้ ก็มันนานแล้วนี่..



คิดถึงจัง

คิดถึงชีวิตวัยเรียน

คิดถึงธรรมศาสตร์

..

..

...

Pathe'

อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์ที่เหนื่อยมากก..

ตั้งแต่หายป่วยก็ยังทำนู่นนี่ไม่ได้หยุด เพราะใกล้วันรับปริญญา+ต้องไปงานแต่งงานวันเสาร์นี้อีก
ชุดไปงานก็ซื้อแล้ว รองเท้า ตุ้มหู ก็ซื้อหมดแล้ว วันนี้ไปเดินหากระเป๋าถือครึ่งวัน แต่ไม่ได้...
ไม่รู้เราเรื่องมากหรืออาไรกันแน่ เดินตั้งแต่สยาม พารากอน ไปจนถึงเซ็นทรัลเวิลด์ เฮ้อออ เป็นโรคหาของทีต้องหาทั้งสามที่ แล้วสุดท้ายก็มาได้ของที่เซ็นทรัลเวิลด์ทุกที วันหลังไปที่เดียวเรยท่าจะดี..

แต่ก็อย่างที่บอก กระเป๋าถือก็ไม่ได้ เบื่อมากมายเพราะของเหมือนกันหมดทุกที่ คือเราก็เป็นคนไม่ชอบของโหลอ่ะนะ แล้วของประเทศไทยนี่เป็นอะไร พอมันฮิตอะไร มันจะขายยยยแต่อย่างงั้นทุกร้าน ไอ้กระเป๋าหนีบๆนี่ก็เหมือนกัน หายากมากกกก เพราะช่วงนี้ไม่ได้ฮิตไง ไอ้ที่สวยๆหรอ 4000+ คือแพงกว่าชุดกรูอีก..
พระเจ้า!!! ไม่ซื้อก็ได้วะ สรุปวันนี้กลับไปได้ชุดรับปริญญา+รองเท้า+ถุงน่อง แทน ที่รีบซื้อเพราะวันอาทิตย์นี้ ข ไข่ เค้านัดกันไปถ่ายรูปที่รังสิต ฮิฮิ น่าสนุก คิดถึงรังสิต...

หลังจากเดินขาลากทั้งวันกับจ๊ะ ตกเย็นกลับมาว่ายน้ำที่คอนโดต่อ (ฟิตๆ) จิงๆเราขี้เกียจว่ายน้ำมากก แต่จ๊ะลากไปว่าย แต่ก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ผอมๆ ช่วงนี้ต้องลด ต้องผอม ต้องผอม ท่องไว้

ps.ตอนเย็นกินข้าวกระเพราะเนื้อไข่ดาวที่ปาเต๊ะ ... จะผอมมั้ยกรู..

Another boring day

ชีวิตช่วงนี้วนเวียนอยู่กับการสัมภาษณ์และงานรับปริญญา 55 มันมีแค่นี้จริงๆนะ แต่ไม่ค่อยมีรูปคนอื่นอะ
มีแต่รูปตัวเอง ฮ่าา วันนี้ก็เพิ่งไปสัมภาษณ์มาหมาดๆ เป็นบ.ญี่ปุ่นชื่อ Asian trade & Leasing ตำแหน่งเลขา ก็เป็นเลขาประธานอ่ะแหละ ประธานก็เป็นคนญี่ปุ่น แต่ไม่รู้ทำไม อาจจะเพราะเพิ่งหายป่วย หัวมันเบลอๆยังไม่เข้าที่ นั่งฟังภาษาอังกฤษสำเนียงญี่ปุ่นไม่ค่อยรู้เรื่องเลย (โทษเค้าซะงั้น คิคิ) แล้วแบบแรมต่ำมากก นึกคำพูด คำตอบ ไ่ม่ค่อยออกเลย สรุป ก็ชวดไปค่ะ เค้าบอกเร็วดีนะ ยังไ่ม่ทันได้ทำใจ.... หึหึ

การเป็นเลขานี่มันก็ต้องใช้ดวงเหมือนกันนะ เพราะเจ้านายต้องเป็นคนสัมภาษณ์เอง เค้าก็คงเลือกคนที่
แบบถูกชะตาถูกโฉลก อะไรประมาณนั้น วันก่อนก็ไปสัมภาษณ์ที่ Princess Beauy Center ที่ต้นทำอยู่ ตำแหน่ง เลขานี่แหละ คุยกะคนสัมภาษณ์แล้วรู้สึกดีไงไม่รู้ วัยรุ่นอะ ไม่กดดันไรเลย เราก็ทำตัวธรรมชาติสุดๆ ไม่ค่อยเกร็ง หลังออกมาจากห้อง เรารู้สึกว่า ไ่ม่เห็นถามอะไรกดดัน(แบบที่ที่อื่นทำ)เลย สงสัยไม่ค่อยสนใจไรกรูมั้ง แต่หลังจาก ไปคุยกะต้น ต้นบอกว่าเค้าก็สนใจนะ แต่มีคู่แข่งคือป้าอายุ 32.. แม่เจ้า!! อายุ 32 จบโทแล้ว ยังสมัครเป็นเลขาอีกหรอ???

แต่เลขาที่นี่ต้องออกไปข้างนอกกะเจ้านายบ่อยๆ เราเลยคิดว่าเค้าอาจจะเลือกคุณป้านะ เพราะเวลาคนอื่นมอง จะได้เห็นว่าเป็นผู้ใหญ่ มีประสบการณ์ ไรประมาณนั้นน่ะ... แต่ไงเค้าบอกจะเรียกสัมภาษณ์อีกที ก็คงต้องรอดูกันต่อไป

Elle, Agoda ... หายไปไหนหมดจ๊ะะ... รีบๆหน่อยนะ จะแย่แ้ล้วค่าาา

วันที่ฉันป่วย

เมื่อวันก่อนไปสัมภาษณ์งานตำแหน่ง MIS ที่ ING ประกันฯ แถวถนนวิทยุมา (ที่ไอ้จิ๊บทำอยู่) เพราะ จิ๊บบอกว่าเค้ารับตำแหน่ง การตลาด อยู่ นี่เป็นการสัมภาษณ์กับบริษัทที่จะรับเราทำงานจริงๆ เป็นครั้งแรก (เพราะที่ผ่านมาไปสัมภาษณ์กับบริษัทจัดหางาน) รู้สึกว่าหินกว่าเยอะเลยแฮะ แต่ก็อาจจะเป็นเพราะตำแหน่ง ที่เค้าต้องการเนี่ยเป็น senior คือต้องสอนงานคนอีกทีนึง เค้าเลยถามเราเกี่ยวกับ Mk เยอะหน่อย ซึ่งไอ้เราก็ไม่ค่อย มีความรู้หรอก ฮ่าๆ ก็ตอบไปเท่าที่รู้แหละ ง่อยๆว่ะค่ะ แต่เราก็ไม่ซีเรียสเท่าไหร่เพราะเราก็ต้องการไปลอง สัมภาษณ์ดู เพราะเค้าบอก field งานมา มันต้องใช้ Ms Access, Exel เป็นหลัก ซึ่งเราก็ไม่ค่อยชอบอยู่แล้ว ถามว่าตอนนี้ชอบอะไรหรอ ชอบการติดต่อสื่อสารอ่ะ ได้้เจอผู้คน ได้พูดบ้าง ไม่ใช่นั่งอยู่หน้าคอมทั้งวัน อาจจะไม่เจอผู้คนมากมายแต่เห็นสิ่งสวยๆงามๆที่เราชอบผ่านหูผ่านตาบ้าง เป็นต้นว่า แฟชั่น ความงาม ศิลปะ อาหาร บลาบลา.. นั่นแหละ ซักนิดก็ยังดี

การสัมภาษณ์ผ่านไป 1 ชั่วโมง ออกมาด้วยความรู้สึกโง่ลง ว่ากรูไม่ค่อยมีความรู้ด้าน Marketing เลยรึ

แต่ก็นะเรียนมาสี่ปี เรียน Mkไปตัวเดียว ตอนปีสอง Mk201 มันก็คงไม่แปลกที่จะเป็นงี้.... เอาล่ะ เีขียนมาตั้งยาว ยังไม่รู้เลยเว้ยว่าป่วยยังไง คือหลังจากนั้นก็ไปกินส้มตำที่ตึก All season อร่อยม๊ากก ตกเย็นเดินไปหาของกินที่ตลาด ด้วยความงกของเรา(ราคาถูกกว่ากินตามร้าน) ก็ยังไม่มีอะไร แยกย้ายกับจ๊ะไป(คือจ๊ะไปส่งทั้งวันเรยอ่ะ Thxมากๆ).... พอตกดึกเท่านั้นแหละ ปวดท้องมากกก ท้องเสียรุนแรง จนตื่นมาหน้ามืด ไม่มีแรงเดิน โทรไปหาจ๊ะก็ปรากฎว่าเป็น เหมือนกัน แต่ของจ๊ะหนักกว่าอีก วันต่อมาเรยนอนซมอยู่บ้านทั้งคู่ ของเราแย่กว่าเพราะอยู่คอนโดคนเดียว ไม่มียา อาไรทั้งสิ้นต้องโทรลงไปบอกออฟฟิศข้างล่างว่าขอเกลือแร่หน่อยนะคะ ให้เค้าเอาขึ้นมาให้อีก หึหึ ข้าวเที่ยงก็กิน ไม่ค่อยลง ตกเย็นไข้ขึ้นนิดหน่อยกินพาราไปก่อนนอน พยายามรักษาตัวให้หายเร็วๆเพราะวันศุกร์นัดกับจ๊ะว่า จะไปกินชาบู 5555 ห่วงกินโคด

วันนี้วันที่ 10 ไอ้จิ๊บรับปริญญา ตื่นมาด้วยอาการไข้ลดลงหน่อย อยากไปมากๆๆๆ แต่ข้่างนอกฝนตกปรอยๆ
ไม่กล้าหอบสังขารที่เพิ่งหายป่วยออกไปอ่า แต่ของขวัญซื้อไว้แล้วน๊า... ไว้จะเอาไปให้ที่คอนโดละกันนะจิ๊บ

อ่าลืมบอกไป Congratulations นะยะ ^^

Mr.MJ

ช่วงนี้นึกครึ้มหัดถ่ายรูป อยากถ่ายรูปสวยๆ เปิดบล็อกชาวบ้านแล้วก็ อืมม... รูปสวยอ่า อิจฉาๆๆๆ

(จิงๆว่างจัดเพราะว่างงาน..แป่ว) MJ นี่เป็นตุ๊กตากระต่าย จ๊ะเย็บให้ตอนวันวาเลนไทน์..หุหุ
ตอนให้ก็วางอยู่เบาะหน้ารถ กอดช่อดอกกุหลาบที่มีแอปเปิ้ล ตอนนี้ช่อดอกไม้เหี่ยวไปแล้ว แต่ตุ๊กตายังอยู่ดีนะจ๊ะ...